به گزارش سود نیوز، با اینکه لیست تراکنشهای دیجیتال این رمز ارزها همچنان در اینترنت و به صورت عمومی منتشر میشود، یک سپر امنیتی از فاش شدن هویت افرادی که رمز ارزهای حریم خصوصی را معامله میکنند، پیشگیری میکند.
تعریف رمز ارزهای حریم خصوصی
گاه کاربران رمز ارز در معاملات خود به دنبال مشخصههایی هستند که با پول رایج (همچون دلار آمریکا) میتوان از آن بهره برد. برای مثال، در معاملاتی که با پول نقد انجام میگیرند حتی در صورت داشتن شماره سریال پولهای رد و بدل شده، ردیابی هویت اشخاص کار دشواری است. در موقعیتهایی که افراد ترجیح میدهند (یا لازم است) که اطلاعات هویتی خود را فاش نکنند میتوان با کمک رمز ارزهای حریم خصوصی این مشکل را برطرف ساخت.
کاربرد ارزهای دیجیتالی که از مشخصه امنیتی حریم خصوصی برخوردار هستند درست مانند سایر رمز ارزها است. این نوع رمز ارز هم روی شبکه بلاکچین عمومی مورد استفاده قرار میگیرد تا تراکنشها ثبت و تایید شوند، و دارندگان آن میتوانند رمز ارزهای نامبرده را در کیف پولهای مختلف رمز ارز ذخیره کنند. با این حال، این کارکردها در رمز ارزهای حریم خصوصی در یک لایه امنیتی اضافی انجام میشود تا هویت افراد دو طرف معامله را حفظ کند. پیگیری معاملات ارزهای دیجیتال معمولی مثل بیت کوین (BTC) یا اتریوم (ETH) کار سادهای است و به راحتی از روی اطلاعات عمومی منتشر شده در اینترنت میتوان مشاهده کرد که این رمز ارزها از کدام کیف پول به کدام کیف پول منتقل شدهاند، و در هر کیف چه مقدار بیت کوین یا اتریوم وجود دارد. رمز ارزهای حریم خصوصی با استفاده از ترفندهای متنوع این اطلاعات را مخفی میکنند.
ردیابی دشوار معاملات رمز ارزهای حریم خصوصی در برخی از موارد خاص مفید واقع میشود. ممکن است شما صاحب یک کسبکار باشید و بخواهید پرداختهای ورودی و خروجی تامینکنندگان خود را مدیریت کنید. یک کیف پول بیت کوین به تامینکنندگان اجازه میدهد موجودی حساب شما را ببینند و این امر در مذاکرات و قراردادهای شما تاثیر خواهد داشت و به آنها برتری میدهد.
گفتیم که سوابق تمام تراکنشها و موجودی کنونی کیف پول ارز دیجیتال شما در بستر اینترنت برای همه قابل مشاهده است. این احتمال وجود دارد که ارائهدهندگان تجارت الکترونیک، کیف پول مشتریان بالقوه خود را تجزیه و تحلیل کرده و قیمتهای خود را با توجه به عادات خرید شما تنظیم کنند. رمز ارزهای حریم خصوصی اطلاعات پرداختهای شما را مخفی کرده و شما را از گزند این دست کنجکاویها در امان نگه خواهد داشت.
لیست عمومی نقل و انتقالات ارزهای دیجیتال خطراتی را برای دارندگان رمز ارزها پدید میآورد که در پرداختهای سنتی با پول نقد با آن مواجه نیستند. هر اسکناس درست مثل اسکناسهای دیگر است و اینکه در دست چه کسانی قرار گرفته اهمیت ندارد. این کیفیت با عنوان قابلیت تعویضپذیری شناخته میشود و رمز ارزهای حریم خصوصی برای رسیدن به این مشخصه راه خود را از سایر ارزهای دیجیتال جدا کردهاند.
پلتفرمهای معاملاتی معروفی مثل کوینبیس (Coinbase) و بایننس (Binance) در حال حاضر به کاربران خود اجازه خرید و فروش برخی از رمز ارزهای حریم خصوصی را نمیدهند. ممکن است رگولاسیون آینده این وضعیت را تغییر دهد و یا حتی شرایط معاملاتی دشوارتری را برای آن ایجاد کند.
محبوب ترین پرایوسی کوینها
در اینجا برخی از معروفترین و محبوبترین رمز ارزهای حریم خصوصی را به شما معرفی میکنیم. این رمز ارزها در بسیاری از صرافیهای ارز دیجیتال قابل معامله هستند.
دش (DASH)
ارز دیجیتال دش (Dash) اولین رمز ارز حریم خصوصی راهاندازی شده در سال ۲۰۱۴ است. در ابتدا با نام دارک کوین (DarkCoin) شناخته میشد اما در نهایت نام دش که کوتاه شده «پول نقد دیجیتال» (digital Cash) است را برگزید. همانطور که از نام این رمز ارز پیداست دش با هدف واسطه شدن برای نقل و انتقالات مالی روی کار آمده است. معاملات انجام شده با این رمز ارز شفاف هستند و هزینه کارمزد بسیار پایینی دارند.
علاوهبر ماینرهای معمول رمز ارز، دش از چیزی به نام مسترنودز (Masternodes) استفاده میکند. این مسترنودها ۴۵ درصد از پاداش کل استخراج دش را به ازای انجام کارکردهای ضروری روی شبکه (مثل خصوصی ساختن معاملات و پردازش سریع آنها) دریافت میکنند. یکی از معایب بالقوه دش این است که مسترنودها شبکه را نسبت به سایر شبکههای رمز ارز متمرکزتر میسازند.
بایت کوین (BCN)
ادعا میشود بایت کوین، با تکیه بر فناوری کریپتونوت (CryptoNote)، اولین رمز ارز حریم خصوصی غیرقابل ردیابی است که با هدف الف. غیرقابلردیابی ساختن و ب. غیرقابلپیوند ساختن معاملات ایجاد شده است.
مشخصه غیرقابلردیابی به این معنی است که ناظران نمیتوانند تشخیص بدهند چه کسی آن را برای یک گیرنده خاص فرستاده است. مشخصه غیرقابلپیوند بودن به این معنی است که ناظران نمیتوانند تشخیص دهند که آیا دو تراکنش برای یک منبع ارسال شده است یا خیر. جنبه غیرقابلردیابی از طریق امضای حلقوی (Ring Signature) ممکن میشود.
امضای حلقوی، شفافیت تراکنشها را از بین میبرد یعنی کاربران نمیتوانند ببینند یک تراکنش از سوی چه کسی انجام شده، چقدر ارز در این تراکنش جابهجا شده و مقصد آن کجا است. این امضا اساسا معاملات را به گونهای به هم وصل میکند که تشخیص آنها از یکدیگر (اگر غیرممکن نباشد) بسیار دشوار خواهد بود.
تیم کریپتونوت برای دستیابی به خاصیت غیرقابل پیوند شدن تراکنشها، از کلیدهای یکبار مصرف استفاده میکند. با وجود امضای حلقوی، هنوز هم مشاهده معاملات ورودی به یک کلید عمومی منفرد (آدرس کیف پول) امکانپذیر خواهد بود. کریپتونوت برای حل این مسئله به صورت اتوماتیک برای دریافت رمز ارز از هر شخص یک کلید یکبار مصرف را تولید میکند. این استراتژی براساس یک روش رمزگذاری معروف به نام دیفی-هلمان کی اکسچنج (Diffi-Hellman Key Exchange) پایهریزی شده که اجازه میدهد اطلاعات مخفیانهای بین دو طرف معامله به اشتراک گذاشته شود.
وقتی شخصی به یک آدرس بایت کوین، این رمز ارز را ارسال میکند، فرستنده یک کد منحصربفرد را ایجاد میکند که در معامله مورد استفاده قرار میگیرد. با استفاده از این کد، به نظر میرسد فرستنده، رمز ارز بایت کوین را هر بار به کیف پول متفاوتی ارسال کرده است.
مونرو (XMR)
مونرو (Monero) هم درست مثل بایت کوین یک ارز دیجیتال خصوصی است که حریم خصوصی اطلاعات تمام معاملات خود را حفظ میکند. در واقع XMR یک هاردفورک از بایت کوین است. یعنی مونرو از همان فناوری حریم خصوصی بایت کوین استفاده کرده و بسیاری از مشخصات زیرساختی آن با BCN مشترک است.
با راهاندازی بایت کوین در سال ۲۰۱۲، برخلاف رمز ارزهای قابل استخراج (که مقدار بسیار کمی از عرضه کل را در دسترس قرار میدهند)، ۸۰ درصد عرضه کل (total supply) بایت کوین در بازار موجود شد.
این باعث شد هفت نفر از توسعهدهندگانی که روی پروژه بایت کوین کار میکردند، شبکه BCN را برورسانی کرده و کوین جدیدی به نام بیت مونرو (Bitmonero) را ایجاد کنند. نام این ارز بعدا به مونرو تغییر کرد که در زبان اسپرانتو به معنای «کوین» است.
زی کش (ZEC)
زی کش (Zcash) از فناوری زیکی اسنارکس (zk-SNARKs) استفاده میکند. واژه زیکی-اسنارکس کوتاه شده عبارت zero-knowledge succinct non-interactive argument of knowledge به معنای اثباتهای دانش صفر غیرتعاملی است. در واقع این فناوری یک روش معاملاتی کاملا خصوصی و رمزگذاری شده بر روی بلاکچین است که از طریق قواعد اجماع شبکه اعتبارسنجی میشود. این تکنولوژی میتواند نشان دهد که فرستنده وجهی را دارد که میخواهد بدون عمومی شدن اطلاعات، آن را انتقال دهد.
جزئیات مربوط به این فناوری به همان اندازه که از نامش برمیآید پیچیده است. موضوع مهم این است که زیکی-اسنارکس به یک طرف اجازه میدهد معاملهای را بدون ارائه اطلاعات خاصی به طرف مقابل، انجام دهد. چنین راهکاری برای معاملات خصوصی کاملا مناسب است.
با این حال، قابلیت حفظ حریم خصوصی از ویژگیهای پیشفرض زی کش نیست؛ یعنی معاملات به طور خودکار به صورت ناشناس انجام نمیشوند. در واقع، زی کش میتواند چهار نوع مختلف معامله با سطوح مختلفی از قابلیت حفظ حریم خصوصی را داشته باشد.
برخی از پروتکلهای حفظ حریم خصوصی زی کش در بازار جزء قویترینها هستند. تنوع نوع معاملات این رمز ارز ممکن است کمی باعث سردرگمی کاربران شود و به نظر برسد که تمام تراکنشهای مربوط به زی کش خصوصی هستند. کاربران در حین انتقال این رمز ارز میتوانند تعیین کنند که معامله به صورت خصوصی یا عمومی انجام شود.
ورج (XVG)
ورج (Verge) رمز ارزی است که برای استفاده روزانه مردم طراحی شده است. این ارز دیجیتال در سال ۲۰۱۴ با نام دوجکویندارک (DogeCoinDark) راهاندازی شد و مدت کوتاهی پس از شروع به کار، نام خود را به ورج تغییر داد.
ورج از یک فناوری به نام پروتکل ریث (Wraith Protocol) برای خصوصی کردن معاملات استفاده میکند. این پروتکل از طریق شبکه تور (Tor Network) تراکنشها را ناشناس میسازد.
مرورگر تور با مسیریابی اتصالات اینترنت از طریق نودهای ناشناس در سراسر جهان، آدرسهای آیپی را مخفی میکند. پروتکل ریث از این فناوری به منظور ناشناس ساختن کاربران ارزهای دیجیتال بهره میگیرد. این مشخصه یک ویژگی اختیاری است که باید در بخش تنظیمات آن را روشن کرد.
ورج معاملات را با سرعت زیاد و کارمزد کم به انجام میرساند. قابلیت مقیاسپذیری آن نیز قابل افزایش است و افراد بیشتری میتوانند از آن استفاده کنند. عیب بزرگ این رمز ارز در آن است که عرضه کل آن در حال حاضر در گردش است، به این ترتیب، این کوین هم مانند بایت کوین، به دلیل تورم در بلندمدت ارزش خود را از دست خواهد داد.
انتهای پیام/